κεχαρισμένος

κεχαρισμένως

κέχηνα
κεχαρισμένως [ᾰ] adv. d’une manière charmante, Isocr. 17e ; Plat. Phædr. 273e ; Ar. Ach. 248 ||
Sup. -ώτατα, Xén. Hipp. 1, 1.
Étym. κεχαρισμένος.