Κένταυρος

κενταυροφόνος

κεντάω-ῶ
κενταυρο·φόνος, ου (ὁ) tueur de Centaures, ép. d’Hèraklès, Thcr. Idyl. 17, 20.
Étym. Κ. πεφνεῖν.