κεντρίζω

κεντρίνης

κεντρίς
κεντρίνης, ου (ὁ) [ῐ] animal muni d’un aiguillon :
1 aiguillat, poisson, Arstt. (Ath. 294d) ; Opp. H. 1, 378 ||
2 sorte de guêpe, Th. H.P. 2, 8, 2.
Étym. κέντρον.