κεράμιον
κεράμιοςκεράμιον, ου
(τὸ)
[ᾰ]
1 vase de terre cuite,
d’argile, Hdt. 3,
6 ; Ar. (Com.
fr. 2, 1186) ; Xén. An. 6, 1, 17 ; Plat.
Crat. 440c, etc. ||
2 p.
ext. vase, en gén. (vase d’or,
etc.) Chrys.
11, 377 ||
E Dans une inscr. att. CIA.
add. 834, b, 2,
68 (329 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 40, note 327a.
Étym.
κέραμος.