κερασία

κεράσιον

κερασκόμη
κεράσιον, ου (τὸ) [ᾰ]
1 cerise, Diph. (Ath. 51f) ; Diosc. 1, 158 ||
2 cerisier, Geop. 10, 41.
Étym. κέρασος.