κερατόω-ῶ

κερατώδης

κερατών
κερατώδης, ης, ες []
1 qui ressemble à une corne, Th. H.P. 5, 1, 6 ||
2 cornu, Arstt. H.A. 8, 26, 6, etc. ; fig. rempli de montagnes (propr. de pics) Call. Ap. 91 (conj. κεραώδης Mein.).
Étym. κέρας, -ωδης.