κιϐδηλεύω

κιϐδηλία

κιϐδηλιάω-ῶ
κιϐδηλία, ας (ἡ) falsification de métaux, d’où dépravation, corruption, Hpc. 837 ; Ar. Av. 158 ; DC. 52, 35 ||
E Ion. -ίη, Hpc. l. c.
Étym. κίϐδηλος.