κινναμωμίς

κιννάμωμον

κινναμωμοφόρος
κιννάμωμον, ου (τὸ) [ᾰ]
1 cinname ou cannelier, arbre, Hdt. 3, 111 ||
2 c. κινναμολόγος, Arstt. H.A. 9, 13 ||
E κινάμωμον, DP. 945, pour la mesure du vers.
Étym. cf. κίναμον.