κλονώδης

κλοπαῖος

κλοπεῖον
κλοπαῖος, α, ον :
1 volé, dérobé, Eschl. Pr. 110 ; Eur. Alc. 1035 ||
2 furtif, qui se fait à la dérobée, Plat. Leg. 934c ; DH. 2, 71.
Étym. κλοπή.