Κλητορία

κλητός

κλήτωρ
κλητός, ή, όν, appelé, c. à d.
1 convié, invité, Eschn. 50, 1 ; El. N.A. 11, 22 ; d’où bienvenu, Od. 17, 386 ||
2 convoqué ou appelé nominativement, c. à d. choisi, Il. 9, 165.
Étym. vb. de καλέω.