κναφικός

κνάφος

κνάω-ῶ
κνάφος, réc. γνάφος, ου (ὁ) [ᾰ]
1 chardon dont se servent les cardeurs, Alc. com. 2, 833 ||
2 instrument de torture muni de pointes, Hdt. 1, 92 ; γνάφος, Plut. M. 858e.