κνιδέλαιον

κνίδη

Κνιδία
κνίδη, ης (ἡ) [ῑ]
1 ortie, Arstt. H.A. 3, 20, 9 ; Thcr. Idyl. 7, 109 ; Diosc. 4, 94 ; Anth. 12, 124 ||
2 ortie de mer, mollusque, Arstt. H.A. 5, 16, etc. ; Archestr. (Ath. 285c).
Étym. p.-ê. pré-grec.