κνηκέλαιον

κνηκίας

κνήκινος
κνηκίας, ου (ὁ) propr. « le fauve » c. à d. le loup, Babr. 112, 12 ||
E Dor. κνακίας [ᾱ] Paus.
Étym. κνῆκος.