κοιλασία

κοίλασμα

Κοίλη
κοίλασμα, ατος (τὸ)
1 cavité, trou, Apd. pol. 10 et 37 ; κ. περιφερές, Héron, creux cylindrique ||
2 filet tendu sur une fosse, Spt. Esaï. 8, 14.
Étym. κοιλαίνω.