κοιλοσώματος

κοιλότης

κοιλοφθαλμιάω-ῶ
κοιλότης, ητος (ἡ)
1 cavité, creux, d’où profondeur, Arstt. H.A. 4, 4 ; Th. H.P. 1, 8, 6 ||
2 concavité, Arstt. Metaph. 5, 1, 6.
Étym. κοῖλος.