Κοίλων

κοιλῶνυξ

κοιλώπης
κοιλ·ῶνυξ, υχος (ὁ, ἡ) [ῠχ] aux ongles ou aux sabots creux, Stésich. (Sch.-Il. 6, 507).
Étym. κοῖλος, ὄνυξ.