κοίμημα

κοίμησις

κοιμητήριον
κοίμησις, εως (ἡ)
1 action de se coucher, Plat. Conv. 183a ; NT. Joh. 11, 13 ||
2 sommeil de la mort, Spt. Sir. 18, 10.
Étym. κοιμάω.