κοῖτος

κοιτών

κοιτωνίσκος
κοιτών, ῶνος ()
1 chambre à coucher, Ar. (Com. fr. 2, 947) ; Matr. (Ath. 135d) ; Luc. As. 2, etc. ||
2 trésor du prince, fisc, DC. 61, 5.
Étym. κοίτη.