κολοϐόσταχυς

κολοϐότης

κολοϐοτράχηλος
κολοϐότης, ητος (ἡ) état d’une chose courte et insuffisante, Plut. M. 800e ; πνεύματος, Plut. Dem. 6, respiration courte.
Étym. κολοϐός.