κολοϐόχειρ

κολοϐόω-ῶ

κολοϐώδης
κολοϐόω-ῶ :
1 mutiler, tronquer, Arstt. P.A. 3, 8 ; Pol. 1, 80, 13 ||
2 p. suite, raccourcir, Arstt. H.A. 1, 1, 20, etc. ; en parl. du temps, NT. Marc. 13, 20 ; au pass. NT. Matth. 24, 22.
Étym. κολοϐός.