κολούρωσις

κόλουσις

κολουστέος
κόλουσις, εως () action de couper, de rogner, Arstt. Pol. 5, 10 ; Th. H.P. 2, 15, 4 ; au plur. Th. H.P. 5, 17, 5 ; Plut. M. 157d.
Étym. κολούω.