κοπριήμετος

κόπριον

Κόπριος
κόπριον, ου (τὸ) tas de fumier, Hpc. (Gal. Lex. Hipp. 19, 113) ; Str. 784 ; Arr. Epict. 2, 4, 5 ; Plut. M. 669a, etc. ; au plur. Hécat. (Plut. Pomp. 48).
Étym. κόπρος.