κόπρος

κοπροφάγος

κοπροφορέω-ῶ
κοπρο·φάγος, ος, ον [ᾰ] qui mange de la fiente, Gal. 12, 249 ; Diogén. 3, 49 ; 5, 80.
Étym. κόπρος, φαγεῖν.