κόρκορος

κορκορυγή

κορκορυγμός
κορκορυγή, ῆς () [] borborygme des intestins, p. ext. tout bruit sourd, bruit, tumulte d’un combat, Eschl. Sept. 351 ; Ar. Lys. 491 ; plur. Ar. Pax 991.