Κορήτας

κορθύνω

κόρθυς
κορθύνω [ῡ] amonceler, amasser, A. Rh. 2, 322 ; fig. κ. μένος, Hés. Th. 853, amasser de la colère ||
E Act. ao. épq. κόρθυνα, Hés. Th. 853 ; prés. pass. A. Rh. 2, 322.
Étym. κόρθυς.