κοσμοπλόκος

κοσμοποιέω-ῶ

κοσμοποιητής
κοσμοποιέω-ῶ, créer le monde, Plut. M. 719c, etc. ; en parl. des hypothèses des philosophes, Arstt. Cæl. 3, 3, etc. ; Plut. M. 888f.
Étym. κοσμοποιός.