κρανέεσθαι

κράνεια

κρανείη
κράνεια, ας (ἡ) [ᾰν]
1 cornouiller, arbre, Il. 16, 767 ; Od. 10, 242 ; Th. H.P. 3, 4, 3, etc. ||
2 lance ou bois de lance en cornouiller, Anth. 6, 123 ||
E Ion. -είη, Hom. l. c.
Étym. κράνον.