κρανείη

κρανέϊνος

Κράνειον
κρανέϊνος, η, ον [ᾰ] qui est en bois de cornouiller, Hh. Merc. 460 ; Hdt. 7, 32 ; Xén. Cyr. 7, 1, 2 ; Hell. 3, 4, 14, etc.
Étym. κράνεια.