Κράνιοι

κρανίον

κρανίς
κρανίον, ου (τὸ) [ᾱ]
1 crâne, Il. 8, 84 ; Pd. I. 4, 92 ; Eur. Rhes. 679 ; Plat. Euthyd. 299e, etc. ||
2 tête, Amphis (Ath. 295f).
Étym. cf. κάρα.