κράνος, εος-ους
(τὸ) [ᾰ]
1 casque, Hdt. 7, 63 ; Eschl. Sept. 459 ; Eur. El. 470 ; Ar. Ach. 584, etc. ; Xén. An. 1, 2, 16 ; Plut.
M. 789d ||
2 couverture (de lit)
Arét. Caus. m.
diut. 2, 6.
Étym.
cf. κάρα.
κράνος
Κράνταςκράνος, ου (ἡ) [ᾰ] cornouiller,
arbre, Geop.
7, 35, 1 ; cf.
κράνεια.