Κραῦϐις

κραυγάζω

κραυγάνομαι
κραυγάζω, crier, criailler, Dém. 1258, 26 ; particul. aboyer, poét. Plat. Rsp. 607b ; croasser, Arr. Epict. 3, 1, 37.
Étym. κραυγή.