κραυράω-ῶ

κραῦρος

κραυρότης
κραῦρος, α, ον, sec, friable, Plat. Tim. 74b ; Arstt. P.A. 2, 9 ||
Cp. -ότερος, Plat. Tim. 60c ||
E Fém. -ος, Arstt. l. c.
κραῦρος, ου () gourme, Arstt. H.A. 8, 23.