κρεαγρίς

κρεάδιον

κρεανομέω-ῶ
κρεάδιον, ου (τὸ) [ᾱ] petit morceau de chair, de viande, Xén. Cyr. 1, 4, 13 ; Ar. Pl. 227 ; au pl. Ar. fr. 507.
Étym. dim. de κρέας.