κρεοδαίτης

κρεοκάκκαϐος

κρεοκοπέω-ῶ
κρεο·κάκκαϐος, ου (ὁ) [ᾰϐ] ragoût cuit dans une terrine, Ath. 384d.
Étym. κρέας, κακκάϐη.