Κριῶθεν

κρίωμα

κροαίνω
κρίωμα, ατος (τὸ) [ῑ]
1 volute des chapiteaux corinthiens (cf. κριός) Aqu. Ezech. 40, 14 ||
2 matériel de béliers de siège, Apd. pol. 14, 21.
Étym. κριός.