Κροκίνας

κρόκινος

κρόκιον
κρόκινος, η, ον []
1 de safran, Th. H.P. 1, 13, 1, etc. ||
2 fait avec du safran, Diosc. 1, 65 ; Anth. 11, 34 ; subst. τὸ κρόκινον (s. e. μύρον) Spt. Prov. 7, 17, essence de safran ||
3 teint avec du safran, Démocr. éph. (Ath. 525c).
Étym. κρόκος.