κρυφείς

κρυφή

κρυφηδόν
*κρυφή, ῆς (ἡ) [ῠ] action de cacher, seul. dans la loc. ἐν κρυφῇ, Spt. Jud. 4, 21 ; 9, 31 ; Ruth 3, 7 ; ou adv. κρυφῇ, en cachette, en secret, Soph. Ant. 85, etc. ; Xén. Conv. 5, 8 ||
E Dor. κρυφᾷ, Pd. O. 1, 75.
Étym. κρύπτω.