κρήϊον

κρήμναμαι

κρημνάω-ῶ
κρήμναμαι (seul. prés. et impf. ἐκρημνάμην) être suspendu, Eschl. Sept. 229 ; Eur. El. 1217 ; Ath. 585e ; App. Civ. 1, 66 ||
E Part. dor. gén. pl. fém. κρημναμέναν [ᾰᾱ] Eschl. l. c.
Étym. cf. le suiv.