κρήμνη

κρήμνημι

κρημνίζω
κρήμνημι (seul. prés. et impf.) suspendre ||
E Act. impér. 2 sg. κρήμνη, Eur. fr. 918 ; part. gén. pl. κρημνάντων, Pd. P. 4, 25.
Étym. κρεμάννυμι.