κρηπιδουργός

κρηπιδόω-ῶ

κρηπίδωμα
κρηπιδόω-ῶ [ῑ] poser des fondations, fonder, fig. DC. 60, 11 ; au pass. se fonder : ἐπί τινος, Plut. M. 233b, sur qqe ch.
Étym. κρηπίς.