κτέανον

κτέαρ

κτεάτειρα
κτέαρ (τὸ) d’ord. au dat. pl. κτεάτεσσιν, Il. 23, 829 ; Od. 14, 115 ; Pd. O. 5, 55 ; P. 2, 109 ; Eur. (Stob. Fl. 120, 10) ; postér. au nom. sg. Q. Sm. 4, 543, c. κτέανον.