κτιστύς

κτίστωρ

κτίτης
κτίστωρ, ορος (ὁ)
1 fondateur, Pd. (Ar. Av. 926) ; Diph. (Ath. 370c) ||
2 fondateur de colonie, Eur. Ion 74.
Étym. κτίζω.