κτητικός
κτητικῶςκτητικός, ή,
όν :
1 propre à acquérir,
capable d’acquérir, Isocr. 283c ; p. suite, industrieux, Str.
783 ; ἡ
κτητική (s. e. τέχνη) Plat. Soph. 219c, etc. ; Arstt. Pol. 1, 4, l’art d’acquérir ||
2 qui concerne
ou qui marque la possession :
ἀντωνυμία, Dysc.
Pron. 262a, Synt. 158, 14 ;
Arc. 142, 20,
pronom possessif.
Étym.
κτητός.