κυϐευτής

κυϐευτικός

κυϐεύω
κυϐευτικός, ή, όν [ῠ]
1 du jeu de dés, Eschn. 9, 9 ||
2 habile au jeu de dés, Plat. Rsp. 374c.
Étym. κυϐεύω.