κυϐίζω

κυϐικός

κυϐικῶς
κυϐικός, ή, όν [ῠ]
1 de forme cubique, Plat. Tim. 55c ||
2 élevé au cube, en parl. d’un nombre, Arstt. Probl. 15, 3.
Étym. κύϐος.