κυκνῖτις

κυκνοκάνθαρος

κυκνόμορφος
κυκνο·κάνθαρος, ος, ον [ᾰρ] dont la proue arrondie en coupe se termine en cygne, Nicostr. (Ath. 474b).
Étym. κύκνος, κάνθαρος.