κυκησίτεφρος

κυκητής

κύκλα
κυκητής, οῦ () []
1 qui mêle, qui agite, n. donné à Héraclite par Épicure, DL. 10, 8 ||
2 en mauv. part, brouillon, intrigant, Ptol. Tetr. p. 166, 17.
Étym. κυκάω.