κυνάγχης

κυναγχικός

κύναγχον
κυναγχικός, ή, όν [ῠ]
1 atteint d’esquinancie, Gal. ||
2 qui consiste en une esquinancie, DS. Exc. Vat. p. 537, 77.
Étym. κυνάγχη.