κυνόσουρα ᾠά

κυνοσουρίς

κυνοσπάρακτος
κυνοσουρίς, ίδος (ἡ) [ῠῐδ]
1 chienne de chasse, à Sparte, Call. Dian. 94 ||
2 Petite-Ourse, constellation, Nonn. D. 1, 166 ; Man. 2, 24.
Étym. cf. κυνόσουρα.