κυρηϐάζω

κυρηϐιοπώλης

Κυρηϐίων
κυρηϐιο·πώλης, ου (ὁ) [ῠ] marchand de son, Ar. fr. 540.
Étym. κυρήϐιον, paille de blé, πωλέω.